Kleine wasjes, grote wasjes

Kleine wasjes, grote wasjes
Na het avondeten in de diningroom loop ik nog “even snel” met m’n donkere was onder m’n arm naar de laundry om deze in wasmachine 3 te gooien. De laundry is drie deuren verderop in onze gang dus dat moet lukken! Op het rooster heb ik m’n naam ingeschreven. Het staat flink vol en ik had dit beter overdag kunnen doen, dan is het namelijk rustiger en is iedereen aan het werk. Even snel.. Want het is woensdagavond en de kinderen moeten zo – gepoetst en in pyjama’s – naar ‘Bedtime-stories with Miss Lynn’. Lees: Om half 7 ’s met kleedjes en kussens op de grond van Academy library voor voorleesverhaaltjes. Super leuk natuurlijk. Maar het de zoveelste activiteit in de week.Als ik de deur van de cabin open loop ik tegen Mapendo op, m’n lieve vriendin en buuf uit Noorwegen/Congo die stopt voor een praatje.. Het zoveelste praatje, want overdag komt ze regelmatig even binnenzeilen omdat onze cabinedeur vrijwel altijd open staat. Drie stappen verder kom ik een verpleegkundige tegen die ik regelmatig in het ziekenhuis zie. ZondeΩΩr nadenken vraag ik: “Hi, how are you?” Vluchtig wacht ik haar: I’m fine and you?” en loop snel door..
Als ik, 5 minuten later, in de laundry sta opent Melody -m’n collega uit Zwitserland met wie ik op de ward werk- naast mij haar droger en hoor ik over het weekend wat zij had in de bergen en afgelegen dorpjes die ze bezocht heeft. Terwijl ik al pratend en – alweer 6 andere mensen begroet heb – m’n strijkbout aanzet om nog “eventjes” ook dat ene overhemd voor Justin te strijken, zie ik dat een nieuwe Nederlandse vrouw, die van de week aankwam, nog zoekende is naar hoe de knoppen werken van de verschillende strijkijzers. – Er zitten timers op alle strijkijzers om brandgevaar te voorkomen.  Al gauw komen we verder aan de praat over haar werk in de (OR) operatiekamer en hoe intens het leven aan boord is. Ja, vertel mij wat.. Zoveel mensen, zoveel verhalen, zoveel nieuwe informatie die je tot je moet nemen en ze heeft eigelijk ook best wel een beetje heimwee. Wat naar.. met een zwaai komt Annerieke de laundry binnen met een wasmand vol en haakt aan in het gesprek. Heerlijk, ik haal m’n hart op. Ik geniet hier zo van. Communityleven..  Na een praatje pot en even heerlijk te hebben gelachen moet ik dan toch écht afkappen want ja, de kinderen… Als ik onze gang weer inloop kom ik Heilke tegen. Zij werkt in communicatie. Of ik morgenochtend even een aantal foto’s wil maken van de kaakchirurg uit de states en een aantal van zijn patienten. tuurlijk! Doe ik.
Zo’n 25 minuten laten stap ik onze cabin weer in. Het is er stil. Justin kijkt me vanaf de bank vragend aan… De kinderen zitten al lang en breed met hun kleedje bij de juf naar verhaaltjes te luisteren. “Je ging zeker “even” een wasje draaien?” Hij trekt z’n wenkbrauw omhoog en grijnst. Hoe kan het ook anders.

AMÉLIE
In de afgelopen maand was het een jaar geleden dat Amélie overleed en het was heel fijn dat er hier aan boord én in Nederland aandacht aan besteed werd. Dat hadden we nooit kunnen bedenken.
Op 6 oktober 2023, een jaar nadat het zo vreselijk mis ging, hadden vriendinnen aan boord voorgesteld een tafel te maken om crewmembers de gelegenheid te geven iets voor ons op te kunnen schrijven. De kinderen met hun klasgenootjes, een bootje te laten kleuren, zoals op de begrafenis, en eventueel samen koffie te drinken.
Een groot deel van de crew was er vorig jaar niet bij, maar er is ook een grote groep die het wel van dichtbij heeft meegemaakt. Dankbaar dat we die vrijdag zo met de mensen die dicht bij ons staan terug mochten blikken. We aten met elkaar, dronken koffie samen. Het was fijn om er op die manier bij stil te staan.

Dinsdag 11 oktober, de dag dat ze geboren werd viel eigelijk zwaarder.. We aten een taartje met de kinderen in onze cabin. Hebben samen met klei aan tafel zitten fröbelen.. Wat doe je dan he? Als je zó graag een kaarsjes had willen uitblazen met een lekker meisje, met van die heerlijke spekkies.. Ze cadeautjes uit had moeten pakken en plakhandjes zou moeten hebben van de taart. We voelden ons behoorlijk verloren. Totdat er een berichtje uit Rijnsburg kwam. Of we aan wilden sluiten met FaceTime. Ontroerend mooi, hoe een groepje van 20 vrienden – zonder dat wij er vanaf wisten – samenkwam op het graf om Amélie te herdenken en samen te bidden en te zingen. We voelden ons zo geliefd! We waren erg geraakt. We willen jullie ook bedanken voor alle bemoedigende berichtjes! Het klinkt gek misschien maar het was fijn dat die hobbel van dat eerste jaar genomen was.
Dan blijven er de confrontaties van pasgeboren baby’tjes aan boord, wat voor ons ook zo had moeten zijn..  En die blijven maar we gaan er doorheen..

NON STOP KIDS PARTY
De kinderen doen het geweldig. Ze floreren hier echt en dat valt iedereen op. Krijn-Christian heeft het naar zijn zin in zijn klasje met 4 meisjes en als hij nu in de cabin op de grond zit te spelen hoor ik hem in het Engels praten en zingen. Niks ontgaat hem, hij snapt alles. Ook Rose en Juliëtte zijn zó in hun element. Naast school hebben ze een vol programma. Aan het begin van de fieldservice kon iedereen zich opgeven voor small groups. Dan kun je denken aan een bijbelstudiegroepjes. Maar je kunt je ook opgeven voor een naaiclubje. Voor worship nights, voor voetbal, etc. Ook voor de kinderen zijn er veel verschillende activiteiten. Zo hebben ze op maandag eerst voetbal op het dock, na het eten hebben ze Drawing Club, op dinsdag leren ze Jembe van Fred, een man uit Liberia. Op woensdag is er Running club, en gaan ze hardlopen en dus ‘s avonds Bedtime stories. Op donderdag gaan ze vaak mee naar de community meeting (De hele crew komt op donderdag avond samen in de International Lounge (grote zaal) en daarna Fellowship in het cafe. Op vrijdag hebben ze (ja, alle drie!) omstebeurt Balletles. Wat ze het einde vinden. En dan vergeet ik de leukste: Movienight on friday! Film mét popcorn. Naast al die activiteiten is het leven gewoon intens aan boord en merken we dat ze snel vermoeid zijn. Het les krijgen in een tweede taal vraagt, zeker voor Krijn-Christian, gewoon nog veel. Het is uit school zo verleidelijk voor ze om gelijk de gang op te rennen om met anderen te spelen en soms lijkt het wel alsof het elke dag een kinderfeestje is met de wereld aan prikkels. Om vervolgens weer met 400 man in de diningroom te eten, waar ze ook maar moeilijk op hun stoel kunnen blijven zitten en dan weer door te vliegen naar het volgende. Daarin moeten we ze soms echt in bescherming nemen. Dus verplicht een half uurtje in de cabin houden bijvoorbeeld, of echt om 19.00u in bed met een boekje en éven weer op adem komen.

TOPDOKS
Een aantal weken geleden was de filmploeg van EO-programma Topdoks met Elbert en Rachel aan boord. Een programma over alles wat met je gezondheid te maken heeft en wat Rose en Juliette al een aantal jaar verslinden en hun “favo programma” is. Bij alles wat ze over de gezondheid weten zeggen ze: “Van Topdoks geleerd!”
Dus het was dan ook wel erg leuk dat Elbert, naast dat ze op de OK, op de ward en in de stad filmden, ook bij ons in de cabin kwam, toen wij nog met kleine oogjes en ongekamde haren aan het ontbijt zaten, om met Rose mee naar school te gaan om te zien hoe zo’n leven als kind aan boord er nou precies uit ziet.

De eerste twee afleveringen staan online. Écht kijken dus! www.npostart.nl “Topdoks in de Tropen”.

Justin is als een vis in het water in z’n werk.Hij maakt lange dagen maar klaagt niet want geniet van zijn taak aan boord. Op dit moment stuurt hij een team van 65 man aan waarvan 35 mensen uit Sierra Leone zelf. Daycrew.
De daycrew werkt hier als vrijwilligers aan boord en krijgen een ruime vergoeding voor hun transport en levensonderhoud en krijgen elke dag maaltijden aan boord. Het verloop van het team is heel hoog. Verder komen vrijwilligers van over de hele wereld voor kortere periodes van 2,3 of 4 maanden waardoor hij veel mensen elke keer opnieuw wegwijs moet maken. Er gebeurd veel op de werkvloer. Soms is er onrust binnen het team of vallen er vrijwilligers uit omdat ze, bijvoorbeeld vanwege ziekte, naar huis  gaan waardoor gaten opgevuld moeten worden.
Hij houd zich bezig met het rooster en is luisterend oor voor zijn collega’s. Hij heeft veel evaluaties en functioneringsgesprekken. Vliegt van een dagopening, naar een overleg met de kok en de dieetiste van het ziekenhuis, om vervolgens een vergadering te houden met de teamleaders van de verschillende diningroom teams of geeft samen met één van de koks een training over kruisbesmetting aan de daycrew. Hij heeft wel een kantoor waar hij wat tijd doorbrengt maar is vooral in de diningroom en in de galley te vinden. Nadat Justin er 9 maanden uit is geweest door ons verblijf in Nederland, loopt hij tegen veel verschillende dingen aan, maar langzaamaan komt er weer wat rust in zijn department.

Onderaan deze nieuwsbrief vind je een link naar een YouTube filmpje van zijn team die ik maakte om de crew een idee te geven van wat zijn team nou eigelijk doet.

Krijn-Christian is nog jarig geweest. Groot feest op zijn verjaardag zelf die we doorbrachten op Bureh beach, een strand, zo’n ruim uur rijden verderop. Maar, Bounty it is! Hij heeft heerlijk genoten van het spelen met een bal en vliegtuigjes met de lokale kinderen. Ook zij hadden de dag van hun leven.
Op zondagmiddag vierden we het nog dunnetjes over met de kinderen van de Academy in het cafe aan boord.

Liefs vanuit Sierra Leone

Justin, Marianne,
Rose Marie, Juliëtte & Krijn-Christian

Q&A
Stel jouw vraag aan de kids via Whatsapp of ons Instagram account. ( 06-15433192 / @vanderspijkaanboord)

Lauren vraagt:
Vieren jullie wel Sinterklaas? Komt hij ook in Sierra Leone?
Ja! Sinterklaas komt ook Afrika aan boord. We kregen gisteren een briefje op de deur dat we op 4 december onze schoen mogen zetten en op 5 december mag iedereen naar de grote zaal komen een komt de sint op bezoek met een aantal van zijn Pieten. We kijken hier natuurlijk ook mee naar het Sinterklaas Journaal!

Chrisje vraagt:
Wat doen jullie nou zoal in het weekend?
Dan gaan we graag naar het strand. Dat hebben we nu al een aantal keer gedaan maar moeten we wel minimaal 45 minuten voor rijden. Of we gaan naar de markt in de stad. Of afgelopen weekend gingen we naar een weeshuis. In de volgende blog lees je hier meer over.