Blog 16

Sweet Salone

Langs de overvolle straten staan huisjes van houten frames en golfplaten tegen elkaar aangebouwd. We zijn midden in het regenseizoen en langs de straten – die meer uit gaten bestaan dan uit asfalt – loopt het water door de geulen de stad in. Een plastic soep. Al het mogelijke afval stroomt langs terwijl hele kleine kindjes er langs zitten te spelen. Levensgevaarlijk, wat de geulen zijn diep. Het afvalwater stinkt.. Niet gek ook.. Ik zag er varkentjes lusten er wel pap van.. Die zag ik er met hun neus in wroeten.. M’n maag draait om als ik zie dat een paar meter verderop een man op zijn hurken zijn gezicht wast met hetzelfde water. Langs de kant van de weg staan de meest kitscherige uitvoeringen boxsprings, van paars velours tot wit skyleer met prachtige diamanten. Toch is het hier zo mooi. Het is heel groen en heuvelachtig, op elke hoek van de straat staat een kerk en iedereen is even vriendelijk. Ze hebben hier écht uit gezien naar het schip en het vol verlangen verwacht. Mensen zijn ontzettend dankbaar dat we er zijn. Dit hebben we toch anders ervaren in Senegal. De armoede is groot en zodra we een stap buiten de haven zetten komen mensen naar ons toe om vragen ons om eten.. Of soms staan er mensen met grote uitwendige tumoren die we, hoe afschuwelijk ook, niet meer kunnen helpen omdat de komende maanden alle operaties gepland staan. We kunnen niet anders dan voor hen bidden.
Van het schip af stappen slurpt energie, zo lijkt het, want met alles wat je in je opneemt, moet je iets… Dus we zijn de afgelopen weken alleen op zaterdagen van boord gegaan. Alleen vorige week zondag hebben we een internationale kerk bezocht in Waterloo, een uur verderop. De drukte en alle geluiden.. De armoede. Er zijn zoveel indrukken. De kinderen blijven het liefst aan boord, omdat ze het zo indrukwekkend vinden. 

Het ziekenhuis
De eerste weken in Sierra Leone waren gefocust op het opzetten van het ziekenhuis en de dockspace. En die eerste weken werd ook de daycrew (zo’n 300 man Sierra Leonean crew) getraind. Zij zullen ons de komende maanden ondersteunen. Verder werd het schip bezocht door de minister president van Sierra Leone en de minister van Volksgezondheid . We hopen dat we niet alleen mensen kunnen helpen door levensveranderende operaties te bieden maar dat er ook voor de lange termijn hulp is voor dit land door lokale zorgprofessionals te trainen. Wij hebben hier aan boord op dit moment 3 anesthesisten..  In Sierra Leone zijn er voor de hele bevolking maar 3 anesthesisten. Dat is toch ondenkbaar?

HOSPITAL OPEN HOUSE
Net voor de opening van het ziekenhuis hadden we, voor de hele crew, een Open House. Hoe cool is het dat de kinderen, voordat de eerste patiënt geopereerd werd, allemaal de kans krijgen om op elke afdeling even te gaan kijken!? Om een beademingsbuis in te brengen in een luchtpijp, gummybears te verwijderen op de OK, een sinaasappel te injecteren en tomaat-wonden te verzorgen. Het is zo gaaf dat de kinderen op die manier betrokken bij worden bij de missie. En voor de rest van de crew was het natuurlijk net zo leuk!

In de afgelopen weken zijn de eerste operaties aan boord gedaan en de wards op deck 4 lopen steeds voller. Het is zo gaaf om door het ziekenhuis te lopen. Overal is muziek, er wordt gedanst en gezongen. Bij de kinderen op de afdelingen worden er bellen geblazen en zitten verpleegkundigen met patiëntjes te knutselen of spelletjes te spelen. Daycrew zit samen met patienten armbandjes te knopen en de Hospital Chaplains bidden samen met patienten. Ondertussen liggen er mensen te slapen.. Voor ons zo fijn om dit schip eindelijk in bedrijf te zien. 

Ik, Marianne, ben begonnen met het helpen van Melody. Een Zwitserse vriendin die de administratie doet in het ziekenhuis. Ik help haar bij de Discharge van patiënten. Zodra ze geopereerd zijn en geen intensieve zorg meer nodig hebben gaan ze naar de Low Care Unit, naar het Hope Center waar ze kunnen revalideren (hier vertel ik later meer over) of naar huis. Ik zorg dat ze zich klaar maken om te gaan, maak een foto, die ze mee krijgen, en dat ze een nieuwe afspraak mee krijgen. Verder ben ik begonnen als Ward Photographer en zie dus nu veel patiënten terug en ik zal komende weken op de OK fotograferen voor het Communicatieteam.
Afgelopen week is er een hospitainer aangekomen voor het Dental team die nu op het dock staat. Deze container is volledig in gericht als behandelkamer. Ik heb geholpen bij het inrichten er van en ik hoop in de komende weken mee te gaan helpen in het dental team. Iets waar ik naar uit zie. De afgelopen jaren heb ik toch het werken in de tandheelkunde gemist. 

In de volgende blog verteld Justin over zijn werk. Hij is de afgelopen weken erg druk geweest met de opstart van de fieldservice, maar is als een vis in het water in z’n werk. 

Dank voor jullie trouwe berichtjes, het volgen van onze newsletter/blog en alle lieve berichtjes. 
Deze week is erg beladen. Op 6 oktober is het een jaar geleden dat we hoorden dat Amélie haar hartje gestopt is. Dat houd ons bezig en maakt deze weken pittig. En tegelijkertijd kijken we terug op een jaar waarin we ons gedragen hebben gevoeld..  

Tel papa God tenki, (Thank the Lord)

Liefs vanuit Salone,
Justin, Marianne, Rose Marie, Juliëtte & Krijn-Christian

Tips: 
– De film Blood Diamond is écht de moeite waard om te kijken. Het is gruwelijk.. Maar het laat zo goed zien waar de mensen in dit land doorheen gegaan zijn. (Staat nu op Netflix)
– De Podcast die ik al eerder noemde over het land
https://podcasts.apple.com/nl/podcast/13-sierra-leone/id1596318678?i=1000550672403
– Houd de socials in de gaten.. There is more to come!