Blog 19

Flower Parade

Met blote voeten en een ontbloot gespierd bovenlijf vliegt de jongen de palmboom in alsof het niks is. Voor we het weten zit hij verstopt achter de palmbladen en zien we de boom alleen wild heen en weer schudden. “Dat zouden we onze Westerse mannen eens moeten vragen” zeg ik grijzend tegen Friederike, de Duitse verpleegkundige die ik zo gek heb gekregen met me mee te gaan. Met een klap valt er een gigantische palmtak van zo’n 15 meter hoogte op de grond en meerdere takken volgen. Pats! Opeens volgt er een machete. Ik slik, een babytje zit nog geen paar meter verderop te spelen.. Het gaat hier elke keer allemaal maar net goed.

In het weekend zal er een women’s retreat plaatsvinden aan boord. Een bijeenkomst voor alle vrouwen met sprekers, worship, workshops, lekkere hapjes en een kledingruil. Het beloofd gaaf te gaan worden en ik ben gevraagd voor de decoratie. Maar nu gaat mevrouw natuurlijk weer ‘all the way’ én “wat ze in haar kop heeft, heeft ze niet in haar kont” zou Justin zeggen. En dus gaan Friederike en ik naar de markt om manden te halen, stoffen voor het maken van vlaggenlijnen, halen we pindarepen én dus palmtakken. Want de International lounge moet omgetoverd worden tot een hele andere, fijne, knusse ruimte om de vrouwen even het gevoel te geven dat ze van boord zijn.. Justin zijn collega’s die uit Freetown komen bieden in hun pauze aan mee te gaan om aan palmtakken te komen. Ze brengen ons bij een grote rotonde vlak bij het strand.. Onder de palmbomen van de rotonde verkopen een aantal vrouwen hun kokosnoten, zwervers liggen er te slapen. Sommigen missen benen en/of armen – Het gevolg van de Burgeroorlog in het land – Anderen zitten stoned voor zich uit te kijken op een bankje. Veel van deze jongens gebruiken Kush legt Patrick ons uit. We slikken. We weten inmiddels wat een rommel deze drugs is.

Zo’n twintig minuten later bind een andere man de laatste palmtakken boven op de auto met een spanband.
De Mercy Ships auto’s hebben er nog nooit zó tof uitgezien. De Rijnsburgse Bloemencorso is er niks bij. We staan grinnikend toe te kijken. We betalen de jongens, die toch ook een rare waas in hun ogen hebben 200 Leones om ze te bedanken voor hun hulp en laten ze beloven dat ze er geen Kush van kopen.. “Yes mem, Yes Mem. Thank you mem!” Laten we het hopen.
Een paar uur later rijden we met Justin’s Sierra Leonen daycrew het dock weer op. Je maakt wel wat mee, dit is nog eens wat anders dan het decoreren van een kerkzaaltje in Nederland.

Hoog bezoek
Ze waren al eerder aan boord geweest in Tenerife, maar nu kwamen opa en oma Schep naar West-Afrika om tijd door te brengen met de kleinkinderen. Heel speciaal! Ze hadden hadden een guestcabin op deck 11 en draaiden mee in het scheepsleven. In de eerste twee dagen ervoeren ze echt even hoe het is om mee te draaien in het FoodServicesteam en hielpen ze mee in de diningroom. Justin had nog geen vakantie gehad sinds de zomer en nam nu ook vrij en dus konden we ze meenemen naar de stranden waar we graag komen, gingen we naar de markt, naar het Hope Center, naar de waterval in de buurt en naar de eilanden Tasso en Bunce island. Verder ging oma mee naar de veranda waar de patienten tijd doorbrengen na hun operatie en ze spelletjes spelen of spelenderwijs onderwijs krijgen. Bijzonder om nu in iets wat West-Afrika aan opa en oma te kunnen laten zien. Zoals je hebt kunnen lezen waren we afgelopen maanden nog in dubio of we ons contract zouden verlengen vanaf de zomer van 2024. Dit zou betekenen dat we nog een jaar bij zouden tekenen tot en met de zomer van 2025. We hebben besloten dit te doen en blijven hier dus nog voor een volgende fieldservice. We hopen dat je ons in het volgende jaar dat we aan boord zullen blijven dienen, wilt blijven ondersteunen. De Global Mercy zal na de zomer van ‘24 na een korte jaarlijkse onderhoudsbeurtop Tenerife, terug varen naar Sierra Leone om het werk te hervatten. De nood in het land, waar slechts 25 chiurgen zijn op een bevolking van zo’n 8 miljoen mensen, is hoog dus het is goed te weten dat we hier terugkomen.

Verlenging
In onze vorige nieuwsbrief deelden we over het werk van MakeImpactSL en Santigie en zijn stichting.
Santigie moest als jongetje als kindsoldaat vechten in de oorlog.. Later zag hij de nood op de vuilnisbelten in Freetown waar kinderen wonen die geen toekomst hebben. Hij maakt zich al jaren hard voor deze kinderen en probeert hen naar school te laten gaan.
Wij ondersteunen zijn werk nu. Wekelijk wordt er gekeken naar de vorderingen van de school en in April komt er een groep Nederlanders die de laatste hand aan de school komt leggen.
We willen jullie danken voor jullie betrokkenheid en de ongelofelijk gulle donaties die gegeven zijn om het project te ondersteunen. We verzekeren jullie dat dit direct op de juiste plek terecht komt.
Hartelijk dank hiervoor!
Mocht je meer willen weten over dit project. Bekijk de website: http://www.makeimpactSL.org.

PRAISES
– Dankbaar voor dat de kinderen het zo goed doen op school en dat ze zich op hun gemak voelen bij de nieuwe leraren. – Voor alle patienten aan boord en voor het feit dat ze zich zo geliefd voelen
– Voor een prachtige women’s retreat aan boord Voor de 1176 uitgevoerd zijn bij 1104 patienten in de afgelopen maanden hier in Sierra Leone.
– Voor de scholing van lokale artsen en verpleegkundigen die hier verder opgeleid worden.

PRAYERS
– Al het leed grijpt soms zo aan, voor kracht
– Voor eenheid binnen de community aan boord
– Voor al die mensen die hoop verliezen als ze niet geholpen kunnen worden.
– Voor het palliatieve team die bij patiënten thuis komt, dat ze de kracht krijgen door te gaan met het mooie werk dat zij doen.
– Voor de juiste mensen op de juiste plek aan boord Voor een mooie Stille week aan boord

Stel jouw vraag aan de kids via Whatsapp of ons Instagram account. ( 06-15433192 )

Laura vraagt: Denken jullie nu in het Engels?
ja! Dat gaat zo automatisch. Krijn-Christian zit vaak te spelen en heeft dan hele gesprekken met zichzelf in het Engels. Ook maakt hij zinnen waarin hij Engelse woorden doorheen gooit. Zoals bijvoorbeeld: “Ik wil dat ook niet either.” of “Kunnen we please go outside. Ik wil naar de pool.” Ook de meiden komen soms niet op een Nederlands woord en zeggen het dan in het Engels. De regel is wel dat als we met het gezin zijn we Nederlands spreken, als er vriendjes komen spelen is het natuurlijk weer Engels.

Sophie vraagt: Wat voor vakken krijgen jullie in de Academy? We beginnen elke dag met een devotion, daarna hebben we taal (engels) , rekenen, lezen, muziek (Wat we allemaal heel leuk vinden!) We hebben natuurkunde, aardrijkskunde, geschiedenis en kunst. (Ook dat is favoriet!)