Let the adventure begin

Op 6 januari is het zover! Dit is de grote dag. Justin wacht ons op met een gedekte tafel en heerlijke broodjes in de cabin. Dit is het dan, onze nieuwe thuis. Gek genoeg voelt het wel gelijk zo. Onze spullen liggen er, het ruikt bekend en we zijn compleet! M’n ouders mogen nog even blijven lunchen, krijgen nog een tour over het schip en moeten daarna gaan. Het kan beginnen.

Dat het al gauw vies tegen kan vallen het leven aan boord op het schip zal ik niet onder stoelen of banken schuiven. Op de eerste dag blijkt al hoeveel regels er horen bij het leven aan boord. De kinderen mogen in principe niet rondlopen zonder toezicht. Dus even van onze cabin naar de diningroom lopen kan echt niet.
Rose staat al gauw met haar handen in haar zij en roept boos: “Het is hier stom! Het is net een gevangenis. Thuis kan ik gewoon naar opa en oma toe fietsen en hier mag ik niet eens naar de buren.”
Al heel gauw heb ik een huilende Juliette met haar armen om m’n middel geslagen: “Mama, we zouden toch twee weken blijven? Dan gaan we toch weer naar ons echte huis?” Ik kan wel mee doen.. Ik kan niet ontkennen: Dit wordt vreselijk wennen.
Wie z’n idee was dit ook al weer..

Op de eerste zondag verlaten we het schip alweer voor onze uitzenddienst vanuit onze Baptistengemeente Kaleb. Het is werkelijk een prachtige dienst. In de dienst is Krijn-Christian (iets wat verlaat ivm corona) opgedragen en wordt er door Wilfred en de gemeente een zegen over onze reis uitgesproken. Helaas kan niet iedereen aanwezig zijn, maar we genieten zo van al die lieve mensen, vrienden en familie die aanwezig wilden zijn.
Het was ontzettend bemoedigend. De muziek, de preek, het gebed, maar dus ook de komst van al die mensen. Met grote dank aan de Immanuelkerk in Rijnsburg voor hun gastvrijheid!
De boodschap die we meekregen was: Kijk naar Hem, accepteer de tegenslagen, de ontmoetingen, maar accepteer niet een stap te zetten zonder Hem te vragen met ons mee te gaan. Het was een geweldige bemoedigende dienst. Dank voor iedereen die daar aan bijgedragen heeft, en live of online meebeleefd heeft!

Wennen
In de eerste week aan boord hadden de kinderen nog vrij. Het was fijn om samen te wennen naan het leven aan boord.
We hebben een familycabin op deck 9. Op dit deck bevinden zich alle families.
Schuin tegenover ons zit de laundry waar zo’n 14 wasmachines en drogers gestapeld staan en waar je je in kunt schrijven voor een tijdstip. Ook kun je daar alles vinden voor het schoon houden van je cabin. Verder zit er op ons deck een family lounge. En ruimte waar kinderen heerlijk met elkaar kunnen spelen, waar spelletjes liggen, (iedereen brengt wat in duds er ligt inmiddels al genoeg) en een Youth lounge voor de wat oudere kinderen om daar te kunnen chillen of een film te kunnen kijken.

Maaltijden

In principe kun je voor het ontbijt, de lunch en het diner in de diningroom terecht. Er is genoeg keuze en je kunt er heel prettig zitten.
We kiezen er alleen voor om als gezin ook tijd samen door te brengen. Je kunt zomaar als elkaar heen leven in zo’n grote community. ’ s Ochtends om 08.00 begint Justin zijn werkdag en voor die tijd ontbijten we als gezin aan tafel met yoghurt.
Om 12.00 zorgt ik dan, als hij (en de kids terug komen uit school) dat de tafel gedekt is en we genieten nog even van het Nederlandse brood uit onze vriezer. Met het diner kunnen we als gezinnen om 16.45 al het eten halen, er is heel gevarieerd en gezond eten met elke dag salade bars.
Het verschil met de Africa Mercy en de Global Mercy is toch echt wel de diningroom. Op de Africa Mercy was het een grote zaal met slechte akoestiek en kon je iedereen zien zitten. Nu zit je toch wel iets meer afgeschermd in gezellige hoekjes waardoor je minder het gevoel hebt dat je geen gesprek kunt voeren en de kinderen – een soort van- aan tafel kunnen blijven zitten zonder afgeleid te worden door andere kindjes.

Safety Training
Mijn week begon met meerdere trainingen.
Aan boord van een schip heb je te maken met wekelijkse brandoefeningen. Wat te doen, van welke trap mag ik gebruik maken, wanneer moet ik klaar staan om met de kinderen van boord te gaan, waar liggen zwemvesten. Waar vind ik brandblussers, etc.

Academy
Het was zo fijn dat op 17 januari dan eindelijk de Academy startte!

Op de vooravond was er een feestelijke opening: Back to Schoolnight! Waarbij we heel welkom werden ontvangen door alle leraren en leraressen om daarna mee te gaan naar het klaslokaal van Rose, die nu in 2nd Grade zit bij Miss Grace en twee meisjes. Noah uit Nederland en Georgina uit Ghana. Het klaslokaal was heel gezellig aangekleed en de meiden waren duidelijk alle drie heel enthousiast om te mogen starten.

Ook Juliette was uitgelaten! Haar Miss Birgit uit België voelde gelijk vertrouwd en haar klaslokaal was het einde! Met 5 andere kindjes, waarvan 1 uit Noordwegen, 2 uit Nederland en 2 uit Ghana. De volgende ochtend om iets voor 08.00 was er een uitgelaten stemming op het schip. Aan het einde van de gang, 1 trap omhoog en daar is de Academy. De meiden hadden allebei hun Academy shirts aan ze gingen op de foto met de hele school. Samen op dit moment nog 37 leerlingen.

De meisjes kwam razend enthousiast terug uit school! Zo leuk! Ze vertelden in geuren en kleuren over met wie ze hadden gespeeld op het deck, wat ze hadden geleerd en Rose kreeg gelijk al wat huiswerk mee. In de middag gaat Rose van 13.00 tot 15.20 terug en Juliette pakt weer graag haar middagslaapjes na zulke intensieve ochtenden in het Engels en zoveel nieuwe indrukken.

Mijn rol
Die foto van de Academy, die nam ik! Al binnen een week ben ik gevonden, en daar ben ik heel blij om. Het is fijn om nu al ingezet te kunnen worden voor een functie aan boord. Andere moeders/vaders die PCG’s zijn (Primary Care Giver’s) gaan bijvoorbeeld werken in het cafe, in de bibliotheek of waar ze dan ook nodig zijn zodra er een momentje vrij is. En ik kan nu eerst hier beginnen. Dat is heel fijn! Omdat het zo makkelijk zelf in te plannen is en ik een andere ouder even kan vragen voor Krijn-Christian te zorgen. Voor hem is er gelukkig ook iets.
Samen met drie andere moeders zijn we gestart met Nursery. De jongste kinderen hebben op deze manier ook op ma-, wo- en vrij- ochtend hun eigen ”Peuterspeelzaal”-programma. In het Engels. We nemen allemaal een ochtend op ons waardoor we ook allemaal twee ochtenden in de week even onze handen vrij hebben. Super fijn!

Het is nog intens maar ook heel mooi om aan boord te mogen leven. Ik zette m’n cabindeur vorige week even open, en zo kwam de een na de ander binnen wandelen voor een kopje koffie. Het is mooi om te zien dat er nu al mooie vriendschappen worden gesloten.

Met een aantal vrouwen hebben we drie weken geleden een eerste ladiesnight gehad in het cafe wat heel leuk was om elkaar op een ongedwongen manier te leren kennen. En met een aantal PCG’ers hebben we een eerste Bijbelstudieavond gehad waarbij we elkaar echt konden bemoedigen. Iets wat al zo van waarde is. We gaan allemaal door hetzelfde proces, lopen allemaal tegen bepaalde dingen aan, maar ik ben nu al heel dankbaar dat ik hier van onderdeel mag zijn. Dat je nu al vriendschappen kan sluiten met vrouwen uit Nieuw-Zeeland, Noorwegen en Amerika is heel bijzonder.