Blog 2 Flexibel

Blog 2

Flexibel

• 

“Table!”  “Chair!” Ik maak er maar een spelletje van. “Curtains!” “Couch!” De kinderen grijpen elkaar bij de haren en rennen van het ene naar het andere meubelstuk dat ik roep. Juliette duwt Rose aan de kant om eerder bij de stoel te kunnen zijn dan haar grote zus. 

Trots kijkt ze op, omdat ze precies doorheeft wat ik bedoel met het Engelse woord dat ik opnoem. 
Op welke manier bereid je kinderen voor op wat er komen gaat? Soms hebben we kleine gesprekjes in het Engels en het is leuk om te merken hoe blij ze zijn dat ze het door hebben.

“Who’s the babysitter tonight?”, Vraagt Justin me bij het ontbijt, als ik weer eens een avondje op pad ga en hij achter de pannen zal staan bij Schuitemaker. Rose kijkt haar vader ondeugend (zeg maar bijdehand) aan: “Jullie hoeven niet te denken dat ik het niet snap hoor! Je vraagt wie er vanavond op komt passen!” Justin haalt verontwaardigd zijn wenkbrauw op. Dit snapt ze dus ook al. We schieten in de lach. Over die dames zitten we niet zo in straks.

‘Wanneer gaan jullie nou?’
Flexibel… Dat is iets wat we constant moeten zijn. En daarmee ook de kinderen. Onze jongste, Krijn-Christian van ruim 1,5 jaar, krijgt er nog weinig van mee. Althans, dat hoop ik dan maar. De meiden bewegen heel knap mee. Want de plannen voor onze reis zijn al verschillende keren gewijzigd. Gewoon maar een paar voorbeelden: 

– In eerste instantie zouden we aan boord gaan van de Africa Mercy. Dat is het oudere schip van Mercy Ships, waarop Justin en ik 11 jaar geleden ook hebben gewerkt en waar de vonk tussen ons oversloeg. Een plek die voor ons vertrouwd is, waar veel herinneringen liggen en waarbij de community, voor ons gevoel, iets kleiner zou zijn en daardoor misschien eerder hechter. Totdat we werden gevraagd om aan boord te gaan van het nieuwe schip – een gloednieuw schip waarvan ik de foto’s amper durf te delen voor er gedacht wordt dat we gaan cruisen… 
– Eerst zouden we vertrekken in maart, daarna in juni en nu wordt het augustus (hopen we)
– We zouden met het schip varen naar Senegal, daarna werd het Liberia, en nu is het toch weer Senegal. 
– Het eerste plan was om als gezin op te stappen in Antwerpen. Nu gaat Justin in eerste instantie alleen en volgen wij later dit jaar. 

Arme kindertjes. Maar oooh, wat doen ze het ontzettend goed!  Ze incasseren en zijn zo flexibel.

Hoe mooi is het om te zien dat Rose Juliette meeneemt in haar enthousiasme. Af en toe hoor ik haar wel tegen vreemden zeggen: “Ja, het is leuk, maar ik ga wel mijn nichtjes en vriendinnetjes missen.” Arm meisje. Dat doet wat.

Voorlezen uit de Kinderatlas
Verder zijn ze ontzettend benieuwd naar wat er komen gaat. Schuiven ze de Kinderatlas onder onze neus, omdat ze willen dat we voorlezen over Afrika en aanwijzen waar we naartoe gaan. Vertellen ze anderen vol trots over de plannen. Wij zijn trots, ontzettend trots dat ze zo meebewegen! 

We willen jullie enorm bedanken voor alle bemoedigende kaartjes (ook aan de kinderen!) en gebeden voor Rose, Juliette en Krijn-Christian.

Onze planning
Omdat we weer een maand verder zijn: even weer een idee van hoe de planning eruit ziet. Als het allemaal door mag gaan: 

• Halverwege augustus vertrekken we richting Texas voor een OnBoarding. Een voorbereidingstijd in de Verenigde Staten, voor een periode van zes weken, met alle andere vrijwilligers die voor langere tijd aan boord zullen wonen.
• Eind September komen we terug uit Texas.
• Begin Oktober zal Justin beginnen als Foodservice Manager aan boord van de Global Mercy, die dan in Antwerpen ligt en helemaal ‘missie-proof’ wordt gemaakt. Marianne blijft met de kinderen in Rijnsburg, zodat ze naar school kunnen. In de weekenden ontmoeten we elkaar als gezin. 
• Begin December gaat Marianne ook aan boord in Antwerpen, samen met de kinderen
• In januari zal het schip naar Nederland gaan om nog meer sponsoren en vrijwilligers te werven (dus mocht je nog een gaatje in je planning hebben ;))
• In maart hopen we dan eindelijk in Senegal te beginnen met het werk!