Blog 5

OnBoarding Program

Haa! Liefs vanaf de ISC, Lindale.
Het is alweer even geleden dat we van ons lieten horen. 
Maar ik kan wel zeggen dat de tijd hier druk, intens maar ook heel gaaf is. Nu we 5 dagen per week in de klas zitten blijft er niet veel tijd over om écht op adem te komen. 
Maar we genieten ontzettend van het leven hier op de campus.

Campus
Om je een idee te geven. De campus is gigantisch.  Een terrein van zo’n 20 hectare. Het heeft een gigantisch bos, twee grote meren en de andere huizen staan zo’n kilometer verderop. Er is een grote sportzaal, een gym, en over de hele campus zitten kantoorgebouwen verspreid. Er is, zoals ik al noemde, een zwembad, een diningroom en een café. Het wemelt van de bijzondere grote insecten, muggen die ons lek prikken, slangen, gordeldieren en we hadden een wasbeer op bezoek op de campus. Het is hier heet met een hoge luchtvochtigheid dus de meeste tijd brengen we het liefst binnen door. 

Basic Training
Na een intensieve week met verplichte Basic Training voor Justin waarbij hij hard aan de bak moest met Fire Fighting, Basic Safety Training, Personal Survival Training met lifetrafts in het zwembad en First Aid. Samen sloten we af met Crowd Management Training waarbij we keken naar: Wat te doen als er brand is of zich een andere kritieke situatie voor doet? Hoe gaan we hier mee om?
In de tijd dat Justin met de anderen hier mee bezig was, probeerde wij met de oudste kinderen schoolwerk vanuit Nederland te doen, of brachten we tijd door in het zwembad hier op de campus.

OnBoarding
Die week er na was tijd om aan het OnBoarding programma te beginnen. Totdat bleek dat een gezin in ons huis Covid-19 positief getest te zijn. Iedereen moest vanaf dat moment in zijn/haar eigen huis blijven. Wat was dat een ongelofelijke domper, waar we het écht even pittig mee hadden. Maar ondanks de restricties, of juist daardoor konden we écht investeren in vriendschappen binnen ons huis. We zitten hier samen met een gezin uit Alaska, een jong stel uit Canada, de Zeeuwse familie Jobse en een ouders stel uit Texas die 20 jaar missionary werk hebben gedaan in Letland. Gelijk al een stukje OnBoarding: Samen leven in een community, stuck in one house and omgaan met teleurstellingen, kijken naar verschillen in culturen etc. 
We mogen echt weer ervaren hoe het is om in een community te leven. Maar het brengt als gezin écht meer uitdagingen met zich mee dan toen we als 20 jarige op het schip woonden. 
We boffen met het huis waar we zitten. Hier zit namelijk het cafe waar staffmembers die op de kantoren op de campus werken hun koffie kunnen halen of meetings hebben of een potje kunnen poolen nu voor ons is. Dat maakt dat we daar ’s avonds graag samen zitten, poolen, spelletjes spelen. Wat wel maakt dat je als gezin minder tijd samen doorbrengt. 
Na een aantal dagen zijn we allemaal getest en bleken alle andere deelnemers en staffmembers gelukkig negatief en dus konden we ons programma beginnen!

Om 07.00 ’s ochtends beginnen we in de klas met zo’n 50 deelnemers. Allemaal mensen die voor minimaal twee jaar gaan werken aan boord van de Africa Mercy, de Global Mercy, of hier op het International Support Centre (ISC).
Een deel van de mensen volgt de lessen online vanuit West-Afrika, Canada, Brazilië en Zweden. We beginnen zo vroeg vanwege het tijdsverschil met andere delen van de wereld. 
Door verschillende sprekers worden onderwerpen behandeld als: Mission, Vision and Values of Mercy Ships.. The How’s of Mercy Ships.. We leren over International Programs en denken na over Servant Leadership Development. 
Verder kijken we kritisch naar onszelf: 
– Wie ben ik? 
– Wat is mijn toegevoegde waarde in de community?
– Wat is mijn Worldvision?
– Wat is my Personal Mission?
– Hoe ga je om met conflicten?
– Waar liggen de verschillen in al die culturen aan boord, maar ook in West-Africa en hoe ga je daar mee om.
Verder doen we veel Bijbelstudie en kijken we hoe we dit kunnen toepassen. 
En ondanks dat het hele lange, pittige dagen zijn, waarin we flink ondersteboven worden gehouden, is het zoooo ontzettend gaaf en opbouwend en hebben we beiden nog nooit zo goed opgelet in de klas.

We gaan in de klas een aantal keer per dag uit één in Break-out Rooms op Teams om verder door te praten over bepaalde onderwerpen. En elke dinsdag en vrijdag hebben na OnBoarding smallgroups, waarbij ik met vier vrouwen en Justin met drie andere mannen samen verder in gaan op de stof. 

Kids 
En terwijl wij in de klas zaten, hadden de kinderen hun eigen programma’s. Om je een idee te geven: Rose brengen we om 07.00 ’s ochtends bij de Kids OnBoarding. Daar leert ze, net als wij hoe het is om in een community te leven, hoe je omgaat met verschillen in verschillende culturen en verder doen ze heel veel leuke dingen! Ze zijn naar de dierentuin geweest in Tyler, zwemmen in de het zwembad, zijn naar het vliegtuig museum geweest, hebben kleurpoedergevechten en watergevechten gehouden, zingen samen, een fantastisch programma voor de 15 kinderen. Maar af en toe was het ook pittig voor Rose. Ze vind het toch lastiger, dan dat wij hadden gedacht, dat ze veel van de lessen niet begrijpt. Maar gelukkig zijn er nog 4 Nederlandse kinderen en helpen ze elkaar. 
Juliette en Krijn-Christian gingen samen naar het huis van Idelette en Marije, de nanny van familie Jobse.. Zij zorgden de afgelopen weken tijdens het OnBoarding programma voor 6 kinderen. Ook zij hadden hun eigen programmaatje elke dag. Samen ontbijten, lunchen, knutselen, spelen in de gym met de ballen etc. Waar waren we zonder Idelette en Marije! 

Ik zou jullie het liefst even een kijken laten nemen in de klas en op de campus. Het is zoo moeilijk uit te leggen wat we nou precies meemaken! Hoe het leven in community is en wat het doet. 
Gek om te bedenken dat we hier binnenkort ook weer weg gaan en iedereen gedag zeggen na zo’n intensieve periode van samen leven.
De eerste mensen vliegen dan naar de Africa Mercy die nog in Las Palmas, Spanje, ligt. 
Anderen vliegen naar Antwerpen waar vorige week de Global Mercy aangekomen is zoals jullie vast hebben meegekregen! 

We genieten hier nog eventjes van alles en iedereen en van de Texan experiences. Daarover meer in de volgende blog;-)