Blog 10

Senegal, Dakar

We lopen door een hek de haven uit, Ik pak Juliette’s hand stevig vast, die auto’s rijden als gekken over de doorgaande weg, elkaar inhalend terwijl er een aantal motoren tussendoor manoeuvreren. We worden gelijk geconfronteerd met de armoede – Ik had toch het idee gekregen dat Dakar een ontwikkelde stad was.. ? – standjes van hout met spaanplaten vormen rijen van kraampjes met etenswaren. Moeders met schalen bananen op hun hoofden en een kindje op de rug kijken me vragend aan. 
Alle kleuren, de herrie, de drukte, de drukkende warmte, de geur.. Zo intens!

De ene na de andere geel met zwarte taxi – goed voor de sloop- stopt, zodra ze ons zoekend om ons heen zien kijken. Na wat onderhandelen in het Frans – Justin in z’n nopjes –  stappen we in..  Rose kijkt met opgetrokken neus om zich heen.. De deur zit met ducktape aan elkaar geplakt, net als de leren bekleding, de deur sluit niet, de gordels hangen er voor de sier en de geur..  De geur is niet veranderd na 12 jaar! Yes we zijn in West-Afrika! 

We are back!
Een aantal weken geleden voeren we de haven van Dakar binnen en zagen we de Africa Mercy – Het ziekenhuisschip waarop Justin en ik elkaar 12 jaar geleden leren kennen – liggen. Wat was dat een magisch moment! De crew van de AFM (Africa Mercy) onthaalde ons met veel geroep en geschreeuw en het was écht een feest!

De eerste week stond in het teken van verschillende grote evenementen. Verschillende ministers van gezondheid van 12 Afrikaanse landen ondertekenden de “Dakar Declaration”. Hiermee zetteen ze zich in voor een gezamenlijke aanpak op het gebied van medische zorg. En daarnaast was er de African Celebration of Hope en werd het schip gedoopt. Dit was één groot feest wat we vierden met beide schepen. Op het dock voor de Global Mercy zaten we met de crew op grote tribunes en waren er verschillende Afrikaanse dansen en werden er optredens gehouden. 
Ook Rose en ik traden op in onze – a Capela – koren. “Academy choir” en “Key of Sea” Aan het einde van de ceremonie was er een heel bijzonder moment waarbij de kapitein van de AFM de fakkel overdroeg en deelde met de gloednieuwe Global Mercy. Het vuur werd overgebracht met handgemaakte fakkels, gemaakt van het hout van het dek van de Anastasis (het allereerste schip van Mercy Ships) Een knipoog naar het verleden, maar vooral hoop voor de toekomst. Terwijl op dat moment de kinderen zongen “This little light of mine”. Kippenvel..  Daarna werd er nog lekker doorgedanst op het dock.

End of the school year 
Die week was het ook gelijk de laatste schoolweek voor de meisjes. Rose en Juliette namen beide afscheid van hun lieve juffen – Miss Grace en Miss Taty. Wat hebben ze ongelofelijk veel geleerd in de afgelopen maanden en wat hebben ze grote sprongen gemaakt in hun Engels. Soms kijken we elkaar verrast aan als we ze hele gesprekken horen voeren met klasgenootjes en de woorden die ze er tussendoor gooien. Beide kregen ze een prachtig rapport en het schooljaar werd afgesloten met een ceremonie waarin de kinderen iets mochten laten zien en werden ze persoonlijk toegesproken door hun juf. Wat zijn we dankbaar dat ze hier op school mogen zitten! Inmiddels is er een team die het Summer Program begeleid en hebben ze een super leuk programma waarin ze allemaal leuke dingen doen. Dit is samen met de kinderen van de Africa Mercy, waarvan ze een heel aantal kinderen ook nog kennen van het OnBoarding programma in Texas. 

Medical Capacity Building
En terwijl er op de Africa Mercy operaties gedaan worden krijgen locale artsen, verpleegkundigen via ons ‘ Medical Capacity Building’ Programma training om de missie van hoop en genezing in hun eigen land voort te kunnen zetten. Het is heel mooi dat Mercy Ships operaties uitvoert in West Afrika maar uiteindelijk is het ook heel belangrijker – al dan niet belangrijker – om kennis over te dragen.Ook krijgen bijvoorbeeld lokale biomedische technologen onderwijs in hoe ze het beste hun apparatuur kunnen onderhouden of nieuwe producten kunnen ontwikkelen. Tegen het einde van onze tijd hier hopen ze, Medical Capacity Building team, zo’n 350 deelnemers te hebben toegerust om veiliger operaties uit te kunnen voeren. 
Het is gaaf dat we, ondanks dat er nog geen operaties uitgevoerd kunnen worden, als schip wel op deze manier bij kunnen dragen in Senegal.

Het lijkt soms zo onzichtbaar maar we hebben al gave verhalen gehoord van Marijke, die bijvoorbeeld lokale tandartsen bijscholing geeft. Of over de arts die na zijn deelname aan de cursus “Neonatale Reanimatie”  kon vertellen dat hij drie baby’s had kunnen redden na het volgen van de cursus. Nu kan hij deze kennis weer overbrengen op zijn collega’s en studenten.

Foodservice
Justin heeft het in de afgelopen weken heel druk gehad met zijn werk. In de eerste week was hij druk met de caterings voor de festiviteiten. Voor onze gasten en Boardmembers haalden we, het Foodservice Team, alles uit de kast om er een onvergetelijke week van te maken. Daarna kwamen de weken van Medical Capacity Building waarbij we zo’n 350 man extra tijdens de lunch van eten mochten voorzien om zo gelijk te leren hoe de Diningroom werkt met een behoorlijke grotere crew. Daarbij lag de focus op Afrikaans eten aangezien alle studenten West Afrikaans zijn. Met een aantal ervaren Afrikaanse koks in de keuken is dat helemaal goed gekomen. Nu was Justin dus regelmatig in de keuken te zien terwijl hij normaal gesproken ook veel in zijn kantoor de vinden is.

Holiday
Na een half jaar aan boord te leven, namen we drie dagen “vakantie” samen met de Urdal Family uit Noorwegen. We stapten in een busje voor een 1,5 uur durende rit. Althans, dat dachten we. We deden er vijf uur over. 
We hebben echt de slappe lach gehad toen de auto voortgeduwd moest worden.. De kinderen vertelden we; zo hoort het te gaan! Welkom in Afrika! Maar ooh wat waren we blij toen we eindelijk een duik in het zwembad konden nemen bij maanlicht! De Safari die we op zaterdag maakten was heel cool! Wat een ervaring! We hebben écht genoten van een heerlijk weekend, gezelligheid, het zwembad, de lokale markt en elkaar. Maar het was ook weer fijn om na een voorspoedige, snel terugreis weer “thuis” te komen op het schip. 

Eigelijk is er nog veel meer te vertellen maar dat bewaren we voor de volgende!
Wat fijn dat jullie ons via deze weg volgen en voor ons bidden. We ervaren écht dat jullie met ons meeleven. Dank daarvoor! Veel liefs van ons allemaal!